- mübahisəsiz
- sif. Heç bir mübahisə doğurmayan, mübahisə olmayan. Mübahisəsiz iş. Mübahisəsiz məsələ. // Zərf mənasında. Müzakirə mübahisəsiz keçdi.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
mübahisəsiz
Look at other dictionaries:
münaqişəsiz — sif. və zərf Münaqişə doğurmayan; ixtilafsız, mübahisəsiz. Münaqişəsiz məsələ. Müzakirə münaqişəsiz keçdi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ixtilafsız — 1. sif. Mübahisəsiz, münaqişəsiz. İxtilafsız məsələ. 2. zərf İxtilaf olmadan, heç bir mübahisə, münaqişə olmadan. Məsələ ixtilafsız həll olundu … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bixilaf — f. və ə. şübhəsiz, sözsüz, mübahisəsiz … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
təkzibedilməz — sif. Təkzib oluna bilməyən; mübahisəsiz, şübhəsiz. Təkzibedilməz (təkzibolunmaz) fakt. – Azərbaycanın əfsanə və nağılları <Nazlı üçün> təkzibolunmaz bir həqiqət kimi yığılıb, sinədəftərində səbt olunmuşdu. Ç … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
təkzibolunmaz — sif. Təkzib oluna bilməyən; mübahisəsiz, şübhəsiz. Təkzibedilməz (təkzibolunmaz) fakt. – Azərbaycanın əfsanə və nağılları <Nazlı üçün> təkzibolunmaz bir həqiqət kimi yığılıb, sinədəftərində səbt olunmuşdu. Ç … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
danışıqsız — z. 1. Mübahisəsiz, qeydsizşərtsiz, sözsüz, heç bir etiraza yol vermədən; mütləq. Danışıqsız tabe olmaq. Əmri danışıqsız yerinə yetirmək. – . . Əvvəllər onun <Kosaoğlunun> ağzından nə çıxsa idi, danışıqsız yerinə yetirirdilər. İ. Ş.. 2.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
davasız — 1. sif. Dərmansız, əlacsız; çarəsi, əlacı, müalicəsi olmayan. Davasız dərd. – Onun gövdəsinə daraşan yara; Təbibsiz, davasız simlər atmışdır. S. V.. 2. sif. və zərf Qalmaqalsız, mübahisəsiz, sakit. Davasız, tüfəngsiz bircə gecədə; Sahili sahilə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sözsüz-sovsuz — z. Danışıqsız, mübahisəsiz, etirazsız, sakitcə. Abbas kişi hər işi sakitcə, sözsüz sovsuz görməyi sevirdi. Ə. Vəl.. – Kimsən, aşağı düş, – deyə çığırdı. O, sözsüz sovsuz ağacdan düşüb əllərini yuxarı qaldırdı. M. Rz … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tük — is. 1. İnsan və heyvan dərisinin üstündə çıxan sapvari buynuz törəməsi. Ağ tük. – Qurd tükünü dəyişər, xasiyyətini dəyişməz. (Ata. sözü). <Qarovulçunun> üzündəki seyrək tüklər biz biz durmuşdu. M. Hüs.. // Saç. Qulunun başının tükləri,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yaxşı — sif. 1. Müsbət xüsusiyyətlərə və ya keyfiyyətlərə malik olan; öz keyfiyyəti ilə verilən tələbləri təmin edən, lazımi qaydada olan; bəyənilən (yaman ziddi). Yaxşı yeməklər. Yaxşı mal. Yaxşı at. Yaxşı mənzil. Yaxşı xətt. Yaxşı tərcümə. Yaxşı şərait … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
